Jonathan Hofmeister (1992) , jazzpianist uit Duitsland, studeerde sinds 2011 in Keulen en Parijs, waar hij o.a. les kreeg van John Taylor. Hij heeft al menige prijs op zijn conto geschreven zoals de Biberacher Jazzpreis, Jump ‘n’ Jazz en de Maastricht Jazz Award e.a. en hij heeft al een grote reeks concerten achter de rug. Ondanks zijn jeugdige leeftijd heeft Jonathan al een aantal albums opgenomen, in 2015 werkte hij mee aan albums van Matthias Schuller (Multitude) en Emco Schwanenkampf (Emco), zijn debuut onder eigen naam was in 2016 met het trio “Turn” waarbij de r omgekeerd wordt geschreven. Dat album verscheen in de inmiddels bekende serie Jazzthing Next Generation (nr. 62), ik recenseerde er al velen. De titel was “Waiting for Fred” , er verscheen nog een tweede album van het trio “Acapulco Roadkill” en dan maakte hij een album met trombonist Matthias Schuller onder de naam HofmeisterSchuller met de titel “Noise Garden”, dit duo treedt ook regelmatig op. En dan is de lijst nog niet gedaan, onder de naam van BuJazzO (Bundes Jazz Orchestra) verscheen “Groove and the abstract truth” (2016) en met Werner Heider (“Die Jazzwelt des Werner Heider”), tenslotte met Julia Ehninger “Hidden Place” uit 2019. Een respectabel aantal en dan is er nu “Emotions”met zijn quartet.

Het quartet bestaat uit Bastian Stein op trompet, Matthew Halpin op tenorsax, David Helm op bas, Fabian Arends op drums en natuurlijk de leider, pianist en componist Jonathan Hofmeister die trouwens ook de hoes ontwierp. De composities op “Emotions” zitten uitermate doorwrocht in elkaar, hier is absoluut geen sprake van een vorm van postbop, nee de muziek vliegt alle kanten op , de thema’s wisselen elkaar constant af, dat is goed te horen op het nummer “like a frog in the dark”, humor is ze ook niet vreemd. Het openingsnummer “troublemaker” begint met een rustig piano intro waarna de melodie zich ontvouwt en de blazers in actie komen, trompet en tenorsax kaatsen elkaar de bal toe en dan loopt het over in een samenspel en tenslotte sterft het langzaam uit, heel knap gedaan. “Rodeo on a comet” is natuurlijk een uptempo nummer, Jonathan leidt het thema in en onderhoudt het tempo, een echte klavierleeuw, dat laat hij ook horen in het ultrakorte “Fiedory I” met verstilde piano klanken. Gedragen en min of meer plechtstatig is het nummer “Cohen brothers” waarna “Fiedory II” volgt met wederom een hoofdrol voor het pianospel van Jonathan, van fluisterzacht tot een waterval van noten.

Bastian Stein op trompet en Matthew Halpin op tenorsax spelen ook een hoofdrol in het quartet waarbij een lichte voorkeur uitgaat naar Halpin die af en toe flink uithaalt en zo ook de free jazz van weleer tot leven wekt. De klankkleur van dit gezelschap is “fabelhaft” om het te omschrijven in Jonathan’s taal,het klinkt allemaal heel uitgekiend en normaliter hoor je dit bij groepen die al heel lang samen optrekken , des te bewonderenswaardig dat deze vier jonge gasten zo uitermate professioneel overkomen. Maar dat vermag eigenlijk niemand meer verbazen, de opleidingen zijn tegenwoordig van een heel hoog niveau en door de kruisbestuiving tussen de diverse groepen werkt ook de speelervaring een belangrijke rol in de professionaliteit van de hedendaagse jazzmuzikanten. Een prima album met veel afwisseling, absolute aanrader dus, hopelijk wordt het Klaeng label ook gedistribueerd in België en Nederland.

Jan van Leersum.